Από τα δύο σενάρια για την αποστολή, το πρώτο προβλέπει τη «σύλληψη» ενός ολόκληρου ουράνιο σώματος, με διάμετρο έως περίπου 10 μέτρα, το οποίο θα τοποθετηθεί σε ένα πλαστικό κάλυμμα ώστε να μεταφερθεί στο φεγγάρι. Εναλλακτικά, η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του.
Σε κάθε περίπτωση, ο βράχος που θα προκύψει θα οδηγηθεί στη Σελήνη, όπου θα τεθεί σε τροχιά. Εκεί, θα «περιμένει» τους αστροναύτες που θα συλλέξουν δείγματα από τα πετρώματά του και θα τα φέρουν πίσω στη Γη για ανάλυση. Το ταξίδι των αστροναυτών αναμένεται να γίνει μέσα στη δεκαετία 2020, με τη βοήθεια της κάψουλα Orion, η οποία θα συναντήσει τον αστεροειδή στην τροχιά του.
Η ARM θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να διευκρινίσουν καλύτερα τη σύσταση των αστεροειδών, οι οποίοι είναι τα απομεινάρια από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Παράλληλα, η αποστολή θα βοηθήσει τη NASA να δοκιμάσει τεχνολογίες που ενδεχομένως χρειασθούν στο μέλλον για την εκτροπή ενός αστεροειδή από την πορεία σύγκρουσής του με τη Γη. Το κυριότερο, όμως, είναι πως θα είναι μια ιδανική ευκαιρία για να προετοιμασθεί για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα – και ειδικότερα το ταξίδι εξερεύνησης του Άρη.
Ο λόγος αυτός είναι που η διαστημική υπηρεσία μετέθεσε χρονικά τις αποφάσεις της για την ARM, αφού οι ειδικοί της εμφανίζονται διχασμένοι αναφορικά με το δεύτερο πιθανό σενάριο. Και αυτό γιατί, παρόλο που είναι πιο περίπλοκο, προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τα συστήματα και τις τεχνολογίες που θα χρειασθούν και για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Πάντως, η καθυστέρηση επιλογής του τελικού σχεδίου για την ARM δεν πρόκειται να επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της.
HashTags: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]