Πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τα αδέρφια Λουτζ και Χανς Χεκ, ήταν διευθυντές των ζωολογικών κήπων Βερολίνου και Μονάχου αντίστοιχα.

Είχαν μάθει τη δουλειά από τον πατέρα τους, που ήταν για πολλές δεκαετίες διευθυντής ζωολογικών κήπων.

Το όνειρό τους ήταν να μπορέσουν κάποτε να επαναφέρουν στη ζωή το μεγάλο άγριο βόδι με την ονομασία άουροχ, με τα μακριά και αιχμηρά κέρατα που θύμιζαν τους μινωικούς ταύρους.

Το βάρος του ζώου κυμαινόταν από 800 έως 1.000 κιλά. Το μήκος τους έφτανε περίπου τα τρία μέτρα και το ύψος τους σχεδόν τα δύο.


Τα άουροχ εξαφανίστηκαν από την Ασία κατά τους ιστορικούς χρόνους, ενώ εμφανίστηκαν για τελευταία φορά στα πολωνικά δάση το 1627.

Τα δύο αδέρφια έβλεπαν και θαύμαζαν τα μεγάλα ζώα στους ζωγραφικούς πίνακες με θέμα τον μυθικό ήρωα Ζίγκφριντ, όπου απεικονιζόταν να τα σκοτώνει.

Η πρωτόγονη αγριότητα των άουροχς, που είχε περιγραφεί σε κείμενα ακόμη και από τον Ιούλιο Καίσαρα, τους κινούσε την περιέργεια. Η αναπαραγωγή τους έγινε σκοπός της ζωής τους.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’20, οι Χεκ άρχισαν να κάνουν τα πρώτα πειράματα παίρνοντας και αναλύοντας δείγματα από ταύρους και βόδια.

Επίσης, μελετούσαν όλο και περισσότερα διάφορες πηγές από βιβλία, εξετάζοντας προσεκτικά τους πίνακες με τον Ζίγκφριντ, που είχε ήδη βαφτιστεί από τους Ναζί, ως το αρχέγονο μοντέλο του άριου Γερμανού.

Προσπαθούσαν μέσα από τους πίνακες, αρχαία ή νεότερα κείμενα, να πάρουν πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των ζώων, όπως το τρίχωμα, τα κέρατα ή την επιθετική τους συμπεριφορά.

Χρήσιμες ήταν ακόμη και οι πληροφορίες από τον πατέρα τους, επίσης ζωολόγου, που δούλευε για χρόνια με βίσονες.


Η γνωριμία με τον Χέρμαν Γκέρινγκ και το πρόγραμμα αναπαραγωγής

Το πάθος του Γκέρινγκ ήταν το κυνήγι. Συχνά ταξίδευε με φίλους του σε διάφορες περιοχές εντός και εκτός Γερμανίας για να κυνηγήσει κυρίως ελάφια.

Όταν επέστρεφε, τα αράδιαζε στο έδαφος και με καμάρι φωτογραφιζόταν ή βιντεοσκοπούνταν πάνω από τα σκοτωμένα ζώα.

Ο υπαρχηγός του Χίτλερ πάντα έλεγε ότι θα ήθελε να κυνηγάει τα αγριότερα θηράματα που υπήρχαν στα δάση. Ο Γκέρινγκ είχε ασπαστεί πλήρως μια από τις θεωρίες των Ναζί που έλεγε ότι προέρχονταν από τη φύση και τα πρωτόγονα δάση.

Πίστευαν επίσης ότι οι πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις ήταν συνδεδεμένες με τους άριους προγόνους τους και γι΄ αυτό έπρεπε να κυριαρχήσουν ως λαός, έναντι των άλλων και κυρίως των υπανθρώπων, όπως οι Εβραίοι, σύμφωνα με τη σχετική κλίμακα των Ναζί.

Όταν το κόμμα του Χίτλερ πήρε την εξουσία το 1933, τα αδέρφια Χεκ έγιναν μέλη των Ες Ες και γνωρίστηκαν με τον Χέρμαν Γκέρινγκ.

Τον συνόδευαν σε διεθνείς εκθέσεις σχετικές με ζώα και κυνήγι. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα έστελναν στο εξοχικό του Γκέρινγκ νεογέννητα τιγράκια ή λιονταράκια, για να παίζει ή να βιντεοσκοπείται μαζί τους, ως ένας ακαταμάχητος στρατιωτικός και κυνηγός.

Φυσικά, όταν τα άγρια ζωάκια μεγάλωναν και άρχιζαν να δείχνουν τα δόντια τους, τα δύο αδέρφια τα έπαιρναν πίσω στους ζωολογικούς τους κήπους και του έστελναν άλλα. Η σχέση του Γκέρινγκ με τους αδερφούς Χεκ γινόταν όλο και καλύτερη και έτσι του μίλησαν για τον πρόγραμμα αναπαραγωγής των άουροχς.

Ο Γκέρινγκ ενθουσιάστηκε και χωρίς χρονοτριβές έδωσε πράσινο φως, κονδύλια και διευκολύνσεις στους Χεκ, να αρχίσουν την αναπαραγωγή των ιστορικών ζώων. Σύντομα έφταναν στο Βερολίνο από χώρες της Λατινικής Αμερικής βίσονες και άγριες αλκές, καθώς επίσης άγριοι ταύροι από την Κορσική, τις αρένες της Σεβίλης, τη βόρεια Γαλλία, την Ουγγαρία και τη Σκωτία.

Με τα μέσα της τεχνολογικά εποχής, οι Χεκ έπαιρναν γενετικά δείγματα από τα ζώα και έκαναν τα απαραίτητα πειράματα για την αναγέννηση των άουροχς.

Τα πρώτα άουροχς


Μετά από πολλές προσπάθειες και πειράματα στα μέσα της δεκαετίας του ’30, τα αδέρφια ήταν σε θέση να ανακοινώσουν ότι το πρόγραμμα αναπαραγωγής των άουροχς, είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Με εντολή του Γκέρινγκ τα ζώα αμολήθηκαν σε δάση ανατολικά της Γερμανίας και οι ζωολόγοι παρακολουθούσαν τη συμπεριφορά τους.

Οι χωρικοί που πήγαιναν στο δάσος, έκαναν παράπονα για επιθέσεις των άουροχς εναντίον τους, γεγονός που ενθουσίασε τους Χεκ.

Έβλεπαν όμως ότι τα ζώα εξαρτιόταν ακόμη από το ανθρώπινο χέρι για να φάνε και γι΄ αυτό δεν ανέπτυσσαν κυνηγετικά ένστικτα.

Για να καταφέρουν να επιβιώσουν τα άουροχς και να γίνουν όπως τα είχαν ονειρευτεί οι Ναζί, θα έπρεπε να μεταφερθούν σε μεγάλα προϊστορικά δάση εκτός Γερμανίας.

Όπως ήταν αυτό της Μπιαλοβίτσα, στα σύνορα Πολωνίας και Λευκορωσίας, στο οποίο ο Γκέρινγκ πήγαινε συχνά για κυνήγι ως καλεσμένος της πολωνικής κυβέρνησης.

Το κρυφό σχέδιο των Ναζί ήταν να μετατρέψουν το δάσος σε έναν ιδανικό κυνηγότοπο για την γερμανική ελίτ.

Το δάσος της Μπιαλοβίτσα


Μετά την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία και πριν από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, τα ζώα των ζωολογικών κήπων κλάπηκαν και μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και στο Μόναχο.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής η εντολή του Γκέρινγκ ήταν σαφής. «Κατακτήστε το δάσος και καθαρίστε το από χωρικούς, Εβραίους και αντάρτες».

Ταυτόχρονα, τα άουροχς των αδερφών Χεκ αιχμαλωτίζονταν και με τρένα μεταφέρονταν από τη Γερμανία στη Μπιαλοβίτσα για να επιζήσουν και να αναπαραχθούν πλέον μόνα τους στο προϊστορικό δάσος. Για να μπορούν να βόσκουν ανενόχλητα και να γίνουν ακόμη πιο επιθετικά, ένα γερμανικό τάγμα ανέλαβε να «καθαρίσει» την Μπιαλοβίτσα.

Μέσα σε λίγες ημέρες αμέτρητοι Πολωνοί συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή δολοφονήθηκαν και ετάφησαν μαζικά.

Το «κυνήγι» των Ναζί ήταν ασταμάτητο και ανελέητο.

Μόνο τον Αύγουστο του 1941, το τάγμα έκαψε περισσότερα από 30 χωριά και έδιωξε από την ευρύτερη περιοχή 7 χιλιάδες ανθρώπους.

Το δάσος όμως ήταν η κατάλληλη κρυψώνα για όσους αντιστέκονταν στους Ναζί ή είχαν γλιτώσει από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους.

Παρά τις προσπάθειες του Γκέρινγκ και τη στρατιωτική – με επίλεκτες δυνάμεις – βοήθεια που του παρείχε ο Χίμλερ, η Μπιαλοβίτσα δεν κατακτήθηκε ποτέ ολοκληρωτικά.

Τα άουροχς ήταν ένα καλό κυνήγι και για τους πεινασμένους αντάρτες που φιλοξενούσε και «πονοκέφαλος» για τους Ναζί που έπρεπε να τα προστατεύουν.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, τα άουροχς που είχαν επιζήσει ήταν πλέον λίγα.

Τα αδέρφια Χεκ πέθαναν στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 χωρίς ποτέ να καταδικαστούν ως εγκληματίες πολέμου, παρά μόνο ως υποστηρικτές των Ναζί.

Σήμερα ελάχιστοι απόγονοι των ζώων που αναπαρήγαγαν οι Ναζί ζουν ακόμη. Μεταπολεμικές μελέτες επιστημόνων που πήραν δείγμα τους και «ξεσκόνισαν» το πρόγραμμα αναπαραγωγής τους, διαπιστώθηκε ότι τα άουροχς δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα άλλα βοοειδή, αν και εξωτερικά τους έμοιαζαν.

Μερικές φάρμες τα φιλοξενούν ακόμη, αλλά πλέον είναι γνωστά ως τα βοοειδή Χεκ ή οι αγελάδες του Χίτλερ.

Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]