Ο χωρισμός, είτε είναι κάτι που επιδιώξατε είτε όχι, δημιουργεί αλλαγές στη ζωή που αναστατώνουν εσάς και το παιδί συναισθηματικά. Άγχος, στρες, θλίψη, ενίοτε και δισπιστία.
Οπότε το παιδί εκτός του ότι είναι σε ηλικία να καταλαβαίνει ότι κάτι συμβαίνει, είναι και σε θέση να το βιώσει συναισθηματικά.
Χρειάζεται λοιπόν μια εξήγηση για όλα αυτά τα νέα συναισθήματα για να ηρεμήσει, να τα τοποθετήσει σε ένα χώρο όπου δεν τα πολεμά, ούτε προσπαθεί να τα αποφύγει αλλά τα αποδέχεται.
Μπορείτε και είναι καλό να του μιλήσετε για το χωρισμό σας με τη μητέρα του. Χρήσιμο είναι σ'αυτά που θα του πείτε, να μην το κάνετε να νιώσει ότι έχει να διαλέξει κάποιον απ'τους δύο γονείς, ότι κάποιος απ' τους δύο γονείς είναι ο-η αδύναμος-η ή αδικημένος-η της υπόθεσης.
Αυτό είναι χρήσιμο αφενός για το ίδιο, για να μεγαλώσει πιο ξένοιαστα, αλλά και για σας που θα συνεργαστείτε καλύτερα με τη μητέρα του όσο αυτό μεγαλώνει. Με λίγα λόγια προτιμήστε να εστιάσετε στο πως νιώθετε για το παιδί παρά την αλλαγή στην οικογενειακή σας κατάσταση.
Μην μπείτε σε λεπτομέρειες που αφορούν στη σχέση σας με τη μητέρα του γιατί ίσως μπερδευτεί ο ρόλος του: Θα νιώθει πως η αγάπη είναι προτίμηση (εσάς η της μητέρας του), θα νιώθει ενοχές ("η καημένη μητέρα" ή "ο πατέρας είναι μόνος") και ίσως μια αίσθηση ότι μπορεί να κρίνει τον ένοχο της υπόθεσης, πράγμα μη ρεαλιστικό.

 [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]