Πεντέμισι μήνες πριν και συγκεκριμένα 10 Μαΐου. Γράφαμε τότε για την ανάγκη ανανέωσης των Assassin’s Creed και το πώς η σειρά είχε φτάσει να επαναλαμβάνεται με ετήσια συχνότητα, αλλάζοντας απλά το “περιτύλιγμα”, τουτέστιν την πόλη και την εποχή στην οποία διαδραματίζονταν το σενάριο και η πλοκή της.
Δεν είχαν περάσει άλλωστε παρά λίγοι μήνες από το λανσάρισμα του, κατά γενική ομολογία, χειρότερου τίτλου στα χρονικά της σειράς, του γεμάτου στα bugs Assassin’s Creed Unity. Έναν χρόνο πίσω, η Ubisoft τελείως ξεδιάντροπα λάνσαρε ένα μισοτελειωμένο παιχνίδι, θέτοντας σε κίνδυνο άνευ λόγου το καλό όνομα που με τόσο κόπο είχε χτίσει τόσο καιρό το franchise της. Μετά από κάμποσα patches και updates, το Unity έφτασε σε μια κατάσταση αν μη τι άλλο αποδεκτή, όμως το κακό είχε ήδη γίνει: το brand name Assassin’s Creed είχε πληγεί σημαντικά.

Θα περίμενε κανείς πως η Ubisoft θα έβαζε πραγματικά τα δυνατά της ώστε να “ρεφάρει” στο επόμενο Assassin’s Creed. Θα φανταζόταν πως ο Γκιγιεμό και το λοιπό διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας δεν θα συμβιβάζονταν με τίποτε χειρότερο του τέλειου ποιοτικά όσον αφορά στο Syndicate, το “Βικτωριανό” Assassin’s Creed.

Εδώ που τα λέμε άλλωστε, δεν χρειαζόταν κάποιος να τρίξει τα δόντια στη Ubisoft Quebec για να καταλάβει ότι το πρώτο Assassin’s Creed για το οποίο θα ήταν υπεύθυνη, θα έπρεπε να είναι απλά “αστέρι”. Το brand άλλωστε που οριακά άντεξε την αποτυχία του Unity, δεν υπήρχε περίπτωση να επιζήσει και από δεύτερο και μάλιστα συνεχόμενο κάζο. Κάπως έτσι λοιπόν κύλησαν οι μέρες, οι βδομάδες και οι μήνες και οδηγηθήκαμε λίγο μετά τα μέσα του Οκτώβρη, όταν και διατέθηκε το Assassin’s Creed Syndicate σε πεντέξι διαφορετικές εκδόσεις, οι μισές απ’ αυτές συλλεκτικές.


Άποψη για το παιχνίδι προσωπικά δεν μπορώ να εκφέρω και αυτό διότι δεν το έχουμε παραλάβει ακόμα στο Insomnia. Παρ’ όλα αυτά, μίλησα εκτενώς με δύο συναδέλφους από το εξωτερικό οι οποίοι και δοκίμαζαν το Syndicate εδώ και μερικές μέρες, θέλοντας να μάθω περισσότερα γι’ αυτό: όχι για τις μάχες, τον κόσμο ή το σενάριο (αυτά θα τα δω με την ησυχία μου όταν με το καλό το ξεκινήσω ο ίδιος), αλλά για τυχόν bugs.

Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να πάρω τις πληροφορίες που ήθελα: με τον έναν εκ των συνομιλητών μου μάλιστα, αμφιβάλλω αν ασχοληθήκαμε με άλλον τομέα του παιχνιδιού εκτός από τα προβλήματά του. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: ευτυχώς για όλους, το Syndicate δεν παρουσιάζει την αισχρή εικόνα του Unity, όμως ακόμα κι έτσι, δεν έρχεται δίχως τα δικά του προβλήματα: από “κολλήματα” και αδυναμία καταγραφής πατημάτων πλήκτρων, μέχρι απουσία NPCs και κακής αντίληψης κινήσεων στις μάχες.

Οι κριτικές μάλλον επιβεβαιώνουν τους δύο συναδέλφους μου, αν και οι περισσότεροι κριτικοί δεν στέκονται τόσο στα προβλήματα του τίτλου όσο στο αδιάφορο gameplay του –κάτι που δεν μπορώ να σχολιάσω. Με μια βόλτα στις διάφορες gaming κοινότητες και φόρουμ ανά το ίντερνετ, μπορεί κανείς να διαβάσει ουκ ολίγα παράπονα από τους παίκτες και κατόχους του Syndicate για τη δουλειά της Ubisoft Quebec και καθώς όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, το παιχνίδι δεν μπορεί παρά να έχει πρόβλημα –δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί φαντασιόπληκτοι που ξαφνικά αποφάσισαν να βγάλουν το χούι τους στο Assassin’s Creed.


Είναι πλέον φως φανάρι πως η Ubisoft αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της σειράς, τις ανάγκες που η ίδια, δίχως κανείς να την υποχρεώσει, δημιούργησε. Με εξαίρεση την περίοδο ανάμεσα στα πρώτα δύο παιχνίδια του franchise, από το 2009 κι έπειτα έχουμε ένα μεγάλο Assassin’s Creed κάθε χρόνο. Η σειρά έχει μετατραπεί σε ετήσια, ακριβώς όπως συμβαίνει με τα FIFA, τα NBA 2K και τα Call of Duty. Με τη διαφορά ότι τα προαναφερθέντα franchises πατούν πάνω σε στέρεα “θεμέλια” και το Call of Duty, το μοναδικό από τα τρία που διαφοροποιείται χρόνο με τον χρόνο (τα άλλα δύο ό,τι και να γίνει, σε ένα γήπεδο θα τη βγάζουν…), εξαντλείται σε σχετικά μικρές και απόλυτα γραμμικές αποστολές και “χάρτες”. Είναι απόλυτα λογικό ένα Assassin’s Creed να είναι πολύ πιο απαιτητικό από οποιοδήποτε FIFA ή Call of Duty, όμως συνιστά αδήριτη ανάγκη αυτό το Assassin’s Creed να είναι άρτιο και πλήρες, κάτι που δεν έχει συμβεί ούτε με το Unity, ούτε με το Syndicate.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι το τελευταίο τέτοιο μεγάλο Assassin’s Creed ήταν το Black Flag (μια τριετία τουλάχιστον πριν το επόμενο εν δυνάμει “ευαγές” επεισόδιό της δηλαδή), τότε αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο: στην εποχή που θεωρείται εκ των ουκ άνευ ένα παιχνίδι να έχει περάσει από εξαντλητικούς ποιοτικούς ελέγχους, είναι αδιανόητο ένας AAA τίτλος να έρχεται μισοτελειωμένος ή, έστω, με σημαντικές παραλήψεις και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση.

Όταν δε πίσω απ’ αυτόν τον τίτλο βρίσκεται η Ubisoft, μια εταιρεία που έχει αποδείξει επανειλημμένα πως νοιάζεται εμπράκτως για την ποιότητα των παιχνιδιών της, που δεν έχει διστάσει να ακυρώσει υπερπαραγωγή (Rainbow Six: Patriots) διότι θεώρησε πως δεν ταίριαζε στη σειρά της, που δίνει παρατάσεις τη μία πίσω απ’ την άλλη εδώ και περίπου έναν χρόνο στο πλέον πολυαναμενόμενο παιχνίδι της (The Division) μέχρι αυτό να φτάσει τα στάνταρ που έχει θέσει, η απορία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.


Τα Assassin’s Creed εξελίχθηκαν στην κότα με τα χρυσά αβγά για τη γαλλική εταιρεία, όμως αυτό συνέβη κυρίως διότι η ίδια τα περιέβαλλε με αγάπη και φροντίδα, δουλεύοντας όσο πιο σκληρά γινόταν ώστε να τα βελτιώσει στον μέγιστο βαθμό. Τα κατάφερε σε όλα, όμως η διατήρηση στην κορυφή απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από την κατάκτησή της και στη Ubi, εδώ και δυο-τρία χρόνια, μοιάζουν να έχουν εφησυχάσει επικίνδυνα. Οι πωλήσεις των τίτλων της σειράς χτυπούν τα δικά τους καμπανάκια, το ζήτημα είναι ωστόσο πότε αυτά θα ηχήσουν στα αφτιά των ιθυνόντων της εταιρείας.

Το Syndicate δεν είναι στην κατάσταση του Unity, ωστόσο δεν έκανε κάτι ουσιώδες για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του προκατόχου του. Τα Assassin’s Creed “καίνε” τη μία μετά την άλλη τις “ζωές” που με τόσο κόπο έχουν συγκεντρώσει και ένα διάλειμμα ενδεχομένως να ήταν και η ιδανικότερη λύση.

Ναι, μολονότι η Ubisoft πρέπει να βιαστεί θεωρητικά, ίσως η καλύτερη λύση να ήταν η “αγρανάπαυση”: ένας χρόνος χωρίς Assassin’s Creed, ένας επιπλέον χρόνος για να μας δείξει η Ubisoft Quebec τι πραγματικά μπορεί να κάνει, ένας χρόνος για να καταφέρει εν τέλει το franchise να “λείψει” από τους φαν του. Τα Assassin’s Creed κουράστηκαν, η Ubisoft κουράστηκε, ο κόσμος κουράστηκε κι αυτός. Όλοι κουράστηκαν και στην κούραση, ένα διάλειμμα φαντάζει ως η καλύτερη απάντηση.

 [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]