Το Project Loon είχε ανακοινωθεί περίπου πριν από ένα χρόνο και στοχεύει στην ανάπτυξη δικτύων ασύρματης πρόσβασης στο Διαδίκτυο σε απομονωμένες περιοχές, με τη χρήση αερόστατων που θα μεταφέρουν τον σχετικό εξοπλισμό.
Τα αερόστατα του προγράμματος δημιουργούν ένα πλέγμα σε ύψος είκοσι χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, με το κάθε ένα να μπορεί να «επικοινωνεί» τόσο με τα γειτονικά του, όσο και με επίγειους σταθμούς ελέγχου, που με τη σειρά τους θα είναι συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο. Η μετάδοση του σήματος θα γίνεται μέσω κεραιών που θα είναι εγκατεστημένες σε κτίρια.
Το αερόστατο με την ονομασία Ibis-167 που πραγματοποίησε τον γύρο του κόσμου σε 22 ημέρες, αποτελεί ένα νέο σχέδιο που περιλαμβάνει μια σειρά διορθώσεων, σε σχέση με τα αρχικά μοντέλα.
Πιο συγκεκριμένα, ενώ τα πρώτα αερόστατα διέθεταν ένα ηλιακό πάνελ στην κορυφή, στα νεότερα έχουν τοποθετηθεί δύο ηλιακά πάνελ τοποθετημένα το ένα απέναντι στο άλλο και διαγώνια, ώστε να είναι πιο αποδοτικά όταν η πτήση γίνεται πάνω από τους πόλους.
Παρά την τοποθέτηση διπλών ηλιακών πάνελ, το βάρος των νέων αερόστατων έχει μειωθεί καθώς έχει τοποθετηθεί γεννήτρια μεγαλύτερης αποδοτικότητας, που σημαίνει ότι τα διπλά πάνελ θα μπορούν πλέον να είναι μικρότερου όγκου.
Το Ibis-167 πέταξε με ταχύτητες από 2 έως 75 κόμβους, μεταφέροντας εκτός από τα ηλιακά πάνελ, έναν αναμεταδότη και συσκευή αντανάκλασης ακτινοβολίας ραντάρ, ώστε να γίνεται αντιληπτό από άλλα αεροσκάφη.
Επίσης, μέσω του ενσωματωμένου απομακρυσμένου ελέγχου, το αερόστατο μπορούσε ανά πάσα στιγμή να προσγειωθεί για συντήρηση ή επισκευές.
Οι αρχικές δοκιμές του Project Loon έφεραν σημαντικές αλλαγές στο πρόγραμμα, πέρα από την αλλαγή των πάνελ ηλιακής ενέργειας.
Για παράδειγμα οι πρώτες πτήσεις έδωσαν πολύτιμα στοιχεία για τη συμπεριφορά των ανέμων, ώστε να δημιουργηθούν νέα μοντέλα πρόβλεψης του καιρού.
Επίσης, τα βελτιωμένα μοντέλα αερόστατων μπορούν να αλλάζουν το ύψος πτήσης έως και τρεις φορές ταχύτερα, να έχουν καλύτερη πλοήγηση και να είναι πιο ανθεκτικά σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Source: