Ο Nathaniel Borenstein είχε μόλις τελειώσει το PhD του στην πληροφορική, στο Carnegie Mellon University, όταν όπως συμβαίνει με όλους όσους τελειώνουν το διδακτορικό τους, του ανατέθηκε από τον καθηγητή του ένα project “κοινωνικής υπηρεσίας”: Τον έκανε υπεύθυνο για το πρόγραμμα email που χρησιμοποιούσε το πανεπιστήμιο.

Η χρονιά ήταν το 1980 και μόλις 120 από τους υπολογιστές του πανεπιστημίου ήταν συνδεδεμένοι με το ίντερνετ. Την ίδια στιγμή, ανταγωνιστικά projects, όπως τα FidoNet και Usenet έδιναν μάχη για την επικράτηση. Το καθένα είχε τη δική του, πρωτόγονη εκδοχή του email (όπου βέβαια, ο χρήστης μπορούσε να στείλει μόνο απλό κείμενο), αλλά τα διαφορετικά δίκτυα δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Οι “πύλες” που κάποιοι δημιουργούσαν για να μεταφέρουν μηνύματα από το ένα δίκτυο στο άλλο έδιναν μία κάποια λύση στο πρόβλημα, αλλά στην πορεία, μέρος του email χανόταν... Και βέβαια, οι διευθύνσεις των emails ήταν απίστευτα πολύπλοκες. Για να στείλει ένα μήνυμα, ο χρήστης έπρεπε να καταγράψει όλους τους υπολογιστές που παρεμβάλλονταν στην αλυσίδα από το δικό του μηχάνημα έως εκείνο του τελικού παραλήπτη.

Ο  Borenstein δεν γνώριζε τότε πως αυτό το χάος, του οποίου είχε τεθεί επικεφαλής, θα του εξασφάλιζε μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα. Και θα τον έκανε τον άνθρωπο που θα πρέπει να ευγνωμονούμε κάθε φορά που στέλνουμε μια φωτογραφία με email. Εν συντομία, είναι εκείνος που δημιούργησε το σύγχρονο email.

Όταν διαπίστωσε πως το σύστημα που καλούνταν να συντηρήσει ήταν τόσο αναποτελεσματικό, δημιούργησε ένα νέο, που επέτρεπε στο χρήστη να συνάψει εικόνες στα emails του. Στο πλαίσιο της συνεργασίας του πανεπιστημίου με την IBM, το  Carnegie Mellon University έγινε ένα από τα πρώτα μέρη στον κόσμο όπου εικόνες στέλνονταν τακτικά μέσω email.

Όλα αυτά, δεν θα μπορούσαν παρά να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του ιδρυτή της Apple, Steve Jobs. “Περίπου εκείνη την εποχή, ήρθε ένας τύπος που ονομαζόταν Steve Jobs και του δείξαμε το σύστημα του mail. Επί τόπου, προσπάθησε να προσλάβει όλη μου την ομάδα. Αλλά κανείς δεν ήθελε να δουλέψει για αυτόν”, αποκαλύπτει.

“Τους έλεγα πως αυτή είναι η σωστή απόφαση, εκτός και εάν τους ενδιέφερε μόνο να πλουτίσουν”, λέει ο Borenstein.

“Είχα μια – δυο επαφές μαζί του. Τον θαύμαζα πολύ, αλλά δεν θα ήθελα να δουλεύω για αυτόν. Ήταν μια απολύτως τυραννική προσωπικότητα. Εάν δούλευες στην Apple και διαφωνούσες με τον Steve Jobs, έχανες, είτε είχες δίκιο ή άδικο”.

“Επειδή έχω την τάση να είμαι και εγώ έτσι, ήταν αρκετά εμφανές ότι η συνεργασία μας δεν θα διαρκούσε για πολύ. Ήμουν ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους που σήκωσαν το ανάστημά τους μπροστά του”, θυμάται ο  Borenstein.

Source [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]