Ένα από τα πλέον θρυλικά όπλα της ιστορίας είναι το υγρό πυρ, που προάσπισε την βυζαντινή αυτοκρατορία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Επρόκειτο για ένα άγνωστο καυστικό υλικό, που χρησιμοποιείτο κυρίως στις ναυμαχίες, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις και εναντίων πολιορκητικών μηχανισμών.

Η χρήση του κατά του αραβικού στόλου την περίοδο 674-678 μ.Χ. επέδρασε καταλυτικά στην ανάσχεση των εχθρικών επιδρομών, γεγονός που είχε διεθνή απήχηση. Το υγρό πυρ εκτοξευόταν δια μέσω σιφώνων με ειδικές αντλίες ή από καταπέλτες και βαλλίστρες μέσα σε εύθραυστα δοχεία.

Ο μηχανικός και αλχημιστής Καλλίνικος, δημιουργός του υγρού πυρός της βυζαντινής περιόδου, επανέφερε ουσιαστικά στο προσκήνιο μια πανάρχαια εφεύρεση των Ελλήνων, καθώς παρόμοια χρήση αναφέρεται από πολλούς αρχαίους συγγραφείς.

Ο Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός περιγράφει στα «Πολιορκιτικά» μεγάλο εμπρηστικό φυσερό και μηχανισμό εκτοξεύσεως υγρού πυρός, ο Αινείας ο Τακτικός αναφέρεται στο «Περί των στρατηγικών υπομνήματα» σε εμπρηστικό μείγμα που εκτοξευόταν με δοκάρια σε πλοία και ο Θουκυδίδης εξιστορεί στην «Ιστορία» την επίθεση των Βοιωτών στην αθηναϊκή φρουρά του Δηλίου με φλογοβόλα.

Άλλες περιπτώσεις είναι η αναφορά του Αιγύπτιου Ραμσή του Γ΄στα πλοία των «λαών της θαλάσσης» με το προετοιμασμένο πυρ, και αυτή του Ομήρου (Ιλιάδα, Υ) στην πυρπόληση του ποταμού Σκάμανδρου.

Το μυστικό αυτό όπλο έπαψε να χρησιμοποιείται για λόγους που δεν γνωρίζουμε. Για αυτό δεν το βλέπουμε να χρησιμοποιείται στην πιο κρίσιμη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης , αυτή που οδήγησε και στην πτώση της.

Πάντως το μυστικό αυτό όπλο περιβλήθηκε από μυθικές ιδιότητες και σύντομα πέρασε στο μύθο και το θρύλο.

Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]