Τώρα εξηγείται γιατί μια γυναίκα, είτε στο σπίτι είτε στο γραφείο, διαμαρτύρεται κάθε λίγο και λιγάκι ότι έχει ξεπαγιάσει από το αιρ-κοντίσιον, ενώ ο άνδρας δίπλα της -σύζυγος ή συνάδελφος- περνά μια χαρά. Απλούστατα, στο θέμα του κλιματισμού υπάρχει μια μεγάλη (ανδρική) συνωμοσία κατά των γυναικών.

Μία νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα έρχεται να δικαιώσει τις γυναίκες, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι από την πρώτη στιγμή που φτιάχτηκαν τα κλιματιστικά, είχαν μια σεξιστική τάση. Ήσαν -και είναι ακόμη- ρυθμισμένα με βάση τον ταχύτερο ανδρικό μεταβολισμό, που παράγει περισσότερη εσωτερική θερμότητα, αγνοώντας έτσι τις ιδιαιτερότητες του πιο αργού γυναικείου μεταβολισμού.

Οι σχετικές προδιαγραφές (‘εξίσωση θερμικής άνεσης') τέθηκαν από τον Δανό επιστήμονα Ποβλ Όλε Φάνγκερ στη δεκαετία του ΄60 και βασίσθηκαν στον μεταβολισμό ενός 40χρονου άνδρα με βάρος 70 κιλών, ο οποίος ήταν πάντα ντυμένος με κοστούμι. Ο Φάνγκερ θεωρούσε ιδανική θερμοκρασία για τα -τότε ανδροκρατούμενα- γραφεία τους 21 βαθμούς Κελσίου, ενώ με βάση τη νέα έρευνα η πιο ‘σωστή' θερμοκρασία είναι οι 24 βαθμοί Κελσίου («σωστή» δεν σημαίνει βέβαια ότι θα σταματήσουν να υπάρχουν πάντα κάποιοι και κάποιες που δεν θα διαμαρτύρονται.).

Η συνέπεια, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι οι θερμοκρασίες που μέχρι σήμερα βγαίνουν από τα κλιματιστικά, τείνουν να είναι δυσάρεστες για ανθρώπους με διαφορετικά βιολογικά χαρακτηριστικά και ιδίως για τις γυναίκες. Έτσι, ο μέσος άνδρας νιώθει πιο άνετα σε έναν κλιματιζόμενο χώρο από ό,τι η μέση γυναίκα (συν το γεγονός ότι οι σύγχρονες γυναίκες σχεδόν πάντα είναι πιο ελαφριά ντυμένες σε σχέση με τους άνδρες).

 [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Source: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]