Tο ιστορικό πρόσωπο του Κόμη Δράκουλα

Είναι ίσως καιρός ο τρομερός "Κόμης Δράκουλας" να απελευθερωθεί από την αιώνια κατάρα της αναζήτησης αίματος και να λάβει μια θέση δίπλα στον Ιωάννη Ουγγλέση, στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στον Ιωάννη Ουνυάδη, στον Γεώργιο Καστριώτη- Σκεντέρμπεη και στον Κορκόνδειλο Κλαδά, σαν ηγεμόνας με έντονη αντι Οθωμανική δράση, λυτρωμένος από τον χολιγουντιανό και μυθιστορηματικό αλλά πέρα από κάθε πραγματικότητα ήρωα.



Ο Βλαντ Τσέπες ήταν γιος του Βλαντ Ντράκουλ, ηγεμόνα της Βλαχίας. Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα της Τρανσυλβανίας και το όνομά του έμελλε να γίνει συνώνυμο του τρόμου.

Ο νεαρός Βλαντ παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην αυλή του Σουλτάνου Μουράτ Β', σαν όμηρος ως το 1448, προκειμένου ο πατέρας του, ο Βλαντ Ντράκουλ, αφεθεί ελεύθερος αφού ήταν φυλακισμένος, έπειτα από μια αποτυχημένη εκστρατεία του στην Καλλίπολη. Κατά τη διάρκεια της ομηρίας του έμαθε την τουρκική γλώσσα και απέκτησε εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση.

Έπειτα από πολλές περιπέτειες και συμμαχίες πότε με τον σουλτάνο και πότε με τον Τρανσυλβανό πολέμαρχο Ιωάννη Ουνυάδη, ο Βλαντ Τσέπες, με την βοήθεια του Μουράτ Β' και των τρανσυλβανικών στρατευμάτων, τον Αύγουστο του 1456, ανέλαβε την ηγεσία της χώρας του.

Από τις πρώτες κινήσεις του, ήταν η αναδιοργάνωση του στρατού του, όπου επέφερε αλλαγές στον διοικητικό μηχανισμό υιοθετώντας απολυταρχικό συγκεντρωτικό σύστημα. Επιδιώκοντας να αποδυναμώσει του βογιάρους ευγενείς και το ηγεμονικού συμβούλιο της χώρας, ο Βλαντ αντιμετώπισε τους αντιπάλους του με πρωτοφανή αγριότητα. Το 1459 εξολόθρευσε περίπου 20.000 βογιάρους μαζί με τις οικογένειες και τους υπηρέτες τους. Στις κυρώσεις που επέβαλε ήταν ανελέητος και χρησιμοποίησε σε πολύ μεγάλη έκταση τον ανασκολοπισμό, γι' αυτό και τον αποκάλεσαν Τσέπες, δηλαδή, Ανασκολοπιστή. Η βιαιότητα του Βλάντ δεν περιορίστηκε μόνο εναντίον των βογιάρων και όσων προσπάθησαν να τον ανατρέψου. Δεν δίσταζε να επιβάλλει τις ίδιες ποινές και σε χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα ακόμα και για το παραμικρό παράπτωμα. Αποπειράθηκε επίσης να εξαφανίσει από την κοινωνία της Βλαχίας όλους τους ηλικιωμένους, ανάπηρους και άπορους πολίτες, λέγοντας με κυνισμό ότι εξολοθρεύει αυτούς τους ανθρώπους για να μην υπάρχει κανένας φτωχός στη χώρα του, αλλά και για να τους απαλλάξει από τα βάσανά τους! Οι φτωχοί θεωρούντο βάρος για την υπόλοιπη κοινωνία, σαν ομάδα ευπαθής έναντι των επιδημιών και έτσι εξοντώνονταν με διάφορους τρόπους.

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο Τσέπες στην οργάνωση του στρατού του δημιουργώντας μόνιμο στρατό, ενάντια στην μέχρι τότε τακτική, όπου ο στρατός κινητοποιούνταν με την εμφάνιση μικρού ή μεγάλου κινδύνου.

Πρώτα απ' όλα όμως συγκρότησε μια αξιόμαχη και αχώριστη από αυτόν σωματοφυλακή, στρατολογώντας επίλεκτους μισθοφόρους, σώμα που όμως ήταν ολιγάριθμο λόγω έλλειψης πόρων.

Οι κύριες δυνάμεις του στρατού απαρτίζονταν, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, από τους "υπηρέτες". Η αμοιβή για τις υπηρεσίες τους συνίστατο κυρίως σε δωρεές αγροκτημάτων. Όσοι επεδείκνυαν εξαιρετική ανδρεία εντάσσονταν στο τιμητικό "Σώμα των Γενναίων".


Η ρήξη με τους Οθωμανούς.

Η ρήξη με τον Σουλτάνο ξεκίνησε όταν ο Τσέπες σταμάτησε να πληρώνει τον φόρο υποτέλειας, που ήταν 10.000 γρόσια. Ο σουλτάνος, σύμφωνα με τον Βυζαντινό ιστοριογράφο Λαόνικο Χαλκοκονδύλη, έστειλε τον Χαμζά μπέη με ρητή εντολή να μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη τον απείθαρχο υποτελή Βλαντ Τσέπες, αλλά εκείνος κατάφερε να συλλάβει τους διώκτες του και κατά τον προσφιλή του τρόπο να τους ανασκολοπίσει. Ήταν η έναρξη της Βλαχο-Οθωμανικής διένεξης, ο οποίος για να τρομοκρατήσει του Οθωμανούς, λεηλάτησε με πρωτοφανή αγριότητα την περιοχή μεταξύ Νικόπολης και Βιδινίου, εκτελώντας τόσο μουσουλμάνους όσο και χριστιανούς.


Ξέροντας ο Τσέπες ότι οι Οθωμανοί δεν θα έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια, ζήτησε βοήθεια από τον σύμμαχό του, Ματθία Κορβίνο γιου του Ιωάννη Ουνυάδη, ο οποίος όμως καθυστερούσε επιδεικτικά να τηρήσει τις συμμαχίες μαζί του παρόλο που ο Βλάντ είχε παντρευτεί μια από τις εξαδέλφες του Ματθία.


Ο Μωάμεθ Β' είχε εξοργιστεί τόσο πολύ από τον Τσέπες ώστε ηγήθηκε προσωπικά της εκστρατείας κινητοποιώντας 60.000 στρατό, 25 πολεμικά πλοία και 150 βοηθητικά ενώ ο Βλαντ Τσέπες επιστράτευσε όλους τους άνδρες της ηγεμονίας, από 12 ετών και πάνω αλλά δεν συγκέντρωσε πάνω από 22.000 άνδρες. Σύμφωνα με τον ιστορικό Νικολάε Γιόργκα "για πρώτη φορά ο Μωάμεθ Β', αυτός ο ακούραστος πολεμιστής, βρήκε επιτέλους ψυχές που τον άφηναν άναυδο με τη σιωπηρή και χωρίς αλαζονεία δύναμή τους".


Στην αρχή τα Οθωμανικά στρατεύματα είχαν νίκες και μόνο νίκες, αλλά οι συνθήκες άλλαξαν για τους εισβολείς όταν Βλάντ εφάρμοσε την τακτική της "καμένης γης" που μαζί με τις καιρικές συνθήκες, καθώς και τα δηλητηριασμένα από τους Βλάχους πηγάδια επέφεραν βαριές απώλειες για τους εισβολείς. Μέσα σε αυτή την καταθλιπτική ατμόσφαιρα σε μια χώρα όπου ο θάνατος καραδοκούσε παντού, ο τολμηρός πολέμαρχος Βλαντ Τσέπες εξαπέλυσε την περίφημη νυκτερινή επίθεση της 17ης Ιουνίου 1462.


Ο Χαλκοκονδύλης αναφέρει ότι ο Βλαντ επιτέθηκε στο στρατόπεδο του Σουλτάνου με 7.000 ή 10.000 πολεμιστές, υπό τον ήχο χιλιάδων βούκινων και αναμμένων δαυλών που κρατούσαν οι πολεμιστές του, με στόχο να φτάσουν στην σκηνή του Σουλτάνου. Όμως από λάθος βρέθηκαν στις σκηνές των βεζίρηδων Ισάκ και Μαχμούτ, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην σωματοφυλακή του σουλτάνου να τον φυγαδεύσει. Με τον ερχομό της αυγής οι πολεμιστές του Τσέπες αποσύρθηκαν και οι Οθωμανοί με πολλές απώλειες κατευθύνθηκαν προς την Τιργκόβιστε που αντί να την καταλάβουν την προσπέρασαν άγνωστο για ποιους λόγους.


Λίγο έξω από την πόλη βρέθηκαν μπροστά σ ένα συγκλονιστικό και αποτρόπαιο θέαμα. Σε μήκος τριών και πλάτος ενός χιλιομέτρου, απλωνόταν ένα δάσος από 20.000 ανασκολοπισμένους Οθωμανούς πολεμιστές, με τα όρνεα και την σήψη των πτωμάτων να συμπληρώνουν το αποκρουστικό τοπίο.