Η προσπάθεια έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Rice, στο Χιούστον του Τέξας και επιτεύχθηκε δημιουργώντας ηλεκτρόδια υψηλής απόδοσης με την χρήση ενός στρώματος φθοριούχου νικελίου, πάχους 900 nanometer, σαν υπόστρωμα, στο οποίο εγχάραξαν οπές διαμέτρου 5 nanometer.
Στη συνέχεια περιέκλεισαν τα ηλεκτρόδια σε έναν ηλεκτρολύτη κατασκευασμένο από υδροξείδιο του καλίου σε αλκοόλη πολυβινυλίου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Rice, η συσκευή έχει την ικανότητα να συμπεριφέρεται σαν μπαταρία, αν και η δομή της προσομοιάζει αυτή ενός υπέρ-πυκνωτή.
Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να φορτίζεται και να αποφορτίζεται πολύ γρήγορα, όπως ένας υπέρ-πυκνωτής, ή μπορεί να φορτίζεται σε πιο αργούς ρυθμούς προσφέροντας και αργή αποφόρτιση, συμπεριφερόμενη σαν μπαταρία.
Η συσκευή έχει πάχος ένα εκατοστό της ίντσας και μετρήθηκε ότι μπορεί να διατηρήσει το 76% της αρχικής της χωρητικότητας, μετά από 10.000 φορτίσεις-αποφορτίσεις και 1.000 κάμψεις. Η απόδοση ενέργειας μετρήθηκε στα 384 Wh/kg, ενώ η απόδοση ισχύος μετρήθηκε στα 112 kW/kg.
Η συγκεκριμένη τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε wearable συσκευές, λόγω χαμηλού βάρους και συμπαγών διαστάσεων, αλλά και σε εύκαμπτες ηλεκτρονικές συσκευές, όπως τα μελλοντικά smartwatches και smartphones.
Οι ερευνητές του Rice βρίσκονται ήδη σε συζητήσεις με διάφορες εταιρείες, που έδειξαν ενδιαφέρον για να εισαχθεί σε μαζική παραγωγή η συγκεκριμένη τεχνολογία. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο πρόσφατο τεύχος του «Journal of the American Chemical Society».
Source: toptech4u.gr